[1]
Należy wszak podkreślić, ze syntetyczna teoria ewolucji w odniesieniu do zdarzeń makroewolucyjnych, pomimo wspierania jej znaczącymi danymi z różnych dziedzin, pozostała w zasadzie nie udowodniona.
(Solomon Eldra Pearl, Linda R. Berg, Diana W. Martin, Claude A. Villee, Biologia, Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1996, s. 445, podkreślenie dodane).
Choć kryzys ewolucjonizmu maskowany jest z iście propagandową gorliwością, jego oznaki stają się coraz bardziej widoczne – także w fachowej literaturze głównego nurtu. Discovery Institute sporządził omówienie 44 publikacji krytycznych wobec teorii ewolucji lub jej ważnych składowych. Publikacje te są naukowymi artykułami, referatami i monografiami opublikowanymi w czołowych naukowych periodykach, reprezentujących różne dziedziny nauki, np. Cell, Journal of Molecular Evolution (biologia molekularna), Nature i Science (nauka ogólnie), Trends in Ecology and Evolution, Annual Reviev of Ecology and Systematics (biologia ewolucyjna) lub książkami wydanymi w prestiżowych uniwersyteckich wydawnictwach (np. Cambridge University Press). Wspomniane publikacje kwestionują jeden lub kilka aspektów neodarwinizmu (dominującej w podręcznikach biologii teorii), omawiają problemy, które stawiają czoło teorii ewolucji, lub przedstawiają nowe dowody, które biologia ewolucyjna musi uwzględnić przy rozważaniu problemu pochodzenia organizmów.
Ponad połowa artykułów została opublikowana w latach 1998-2002, reszta ukazała się w latach 90. Artykuły zostały podzielone na 3 grupy:
1. Pytania o wzorzec
2. Pytania o proces
3. Pytania o centralny fakt: pochodzenie i naturę biologicznej złożoności.
Pytania o wzorzec odnoszą się do wieloskalowej historii życia: jakie związki występowały pomiędzy organizmami i skąd o tym wiemy?
Pytania o proces odnoszą się do mechanizmów ewolucji i otwartych problemów w tej kwestii.
Pytania o biologiczną złożoność życia oznaczają pytania o pochodzenie tego, co wyróżnia wszystkie żywe organizmy: specyficznie złożonej informacji.
Artykuły owe są krytyczne wobec wielu fundamentalnych założeń neodarwinizmu, czyli teorii postulującej, że wszystkie żywe organizmy pochodzą od jednego wspólnego przodka wskutek chaotycznych mutacji i selekcyjnego nacisku doboru naturalnego, a zwłaszcza wobec twierdzeń, że:
– procesy obserwowane na poziomie mikroewolucji wystarczają do wyjaśnienia procesów makroewolucyjnych;
– procesy makroewolucyjne to po prostu procesy mikroewolucyjne, tyle, że rozciągnięte w dużych przedziałach czasu;
– metody, bazujące na molekularnym zegarze są w stanie dobrze określić ewolucyjne relacje pomiędzy organizmami;
– istnieje pojedyncze drzewo filogenetyczne, którego „korzeniem” jest jeden ostatni wspólny przodek wszystkich form życia – Last Universal Common Ancestor (LUCA).
– morfologiczne i molekularne metody określania ewolucyjnych pokrewieństw, stosowane przy budowaniu filogenetycznego drzewa, dają spójne rezultaty.
Rzecz jasna, ewolucjoniści są zgodni, że „ewolucja jest faktem”. Na czym jednak opiera się ten teoretyczny konsensus, skoro teoria, która uprawomocnia „fakt ewolucji” jest niepewna? Jak to zostało powyżej krótko przedstawione, ani pochodzenie życia, ani zapis kopalny, ani zmienność zięb Darwina i krępaka brzozowego, ani mutacje muszek owocowych, ani anatomia porównawcza i rzekome podobieństwo embrionów kręgowców, ani pochodzenie człowieka – nie dostarczają empirycznego świadectwa, które potwierdzałoby makroewolucyjne spekulacje.
